شهر چهار محله ای

شهر چهار محله ای

داستان ترکی استانبولی قصبه (شهر کوچک) چهار محله ای

4 MAHALLELİ KASABA

قصبه (شهر کوچک) چهار محله ای

            Küçük bir kasabanın dört ayrı mahallesi varmış. Birinci mahallede Evetama’lar yaşıyormuş.

Evetama’lar ne yapılması gerektiğini bildiklerini düşünürlermiş. Yapma zamanı geldiğinde ise “evet, ama” diye cevap verirlermiş.Cevapları hep yanlış olurmuş. Suçu başkalarına atmakta da ustaymışlar.

 

         İkinci mahallede Yapıcam’lar yaşarmış. Ne yapacaklarını bilirlermiş. Kendilerini yapacakları şeye adım adım hazırlarlarmış, ama yapacakları sırada şanslarını kaçırdıklarının farkına varırlarmış. Bu mahallede insanların dizleri dövülmekten yara bere içindeymiş. Yaşamı ertelememek için verdikleri kararı bile ertelerlermiş.

            Üçüncü mahallede yaşayan Keşkeci’lerin, hayatı algılama güçleri mükemmelmiş. Neyin yapılması gerektiğini daima en isabetli şekilde bilirlermiş ama, her şey olup bittikten sonra. Keşke’cilerin de başları kanarmış hep, duvarlara vurmaktan!

            Kasabanın en yeşil bölgesinde, en güzel evlerin olduğu mahallede ise İyikiyaptım’lar otururmuş. Keşkeci’ler bu mahallede yürüyüşe çıkar, etrafa hayranlıkla bakarlarmış.

            Yapıcam’lar Keşkeci’lerle birlikte bu mahallede yürüyüşe çıkmak ister ama bir türlü fırsat bulamazlarmış.

            Evetama’lar ise mahallenin güzelliğini görmek yerine, ağaçların gölgelerinin yeterince geniş olmadığından, güneşin daha erken saatte doğması gerektiğinden şikayet ederlermiş.

            İyikiyaptım mahallesindeki insanların kusuru da, beyinlerinde mazeret üretme merkezlerinin olmayışıymış!.


برای مطالعه سایر داستانهای ترکی استانبولی لطفا وارد لینک زیر شوید:

داستانهای کوتاه ترکی استانبولی

۱ دیدگاه برای “شهر چهار محله ای

  1. معصومه خدابنده لو گفته:

    شهر چهار محله ای
    یک شهر کوچک، چهار محله مجزا داشت. در اولین محله، بله-اما ها زندگی می کردند.
    بله-اما ها فکر می‌کردند که می‌دانند باید چه کار کنند. وقتی زمان انجام آن فرا می‌رسید، پاسخ می‌دادند «بله، اما». پاسخ‌هایشان همیشه اشتباه بود. آنها در انداختن تقصیر به گردن دیگران ماهر بودند.
    در محله دوم، انجام خواهم داد ها زندگی می کردند. آنها می دانستند باید چه کاری انجام دهند. گام به گام خود را برای کاری که قرار بود انجام دهند آماده می کردند، اما متوجه می شدند که در حین انجام آن، فرصت خود را از دست داده اند. در این محله زانوهای مردم بر اثر ضربه کبود شده بود( یعنی به خاطر حسرتی که داشتند همیشه با دست روی زانوهاشون میزدند). حتی تصمیمی که می گرفتند به تعویق می انداختند تا زندگی را به تأخیر نیندازند.
    کاشکی ها که ساکن محله ی سوم بودند قدرت درک بالایی از زندگی داشتند. آنها همیشه می دانستند که دقیقاً چه کاری باید انجام شود، اما بعد از اینکه که کار از کار می گذشت. سر کاشکی ها هم همیشه به خاطر کوبیدن به دیوار خونی بود.
    در سرسبزترین منطقه ی شهر، محله ای که زیباترین خانه ها را داشت، خوب شد که انجام دادم ها زندگی می کردند. کاشکی ها در این محله قدم می زدند و با تحسین به اطراف نگاه می‌ کردند.
    در این محله انجام خواهم داد ها می‌ خواستند با کاشکی ها قدم بزنند اما به شکلی فرصت پیدا نمی کردند.
    بله-اما ها به جای دیدن زیبایی محله شکایت می کردند که سایه درختان به اندازه کافی گسترده نیست و خورشید باید زودتر طلوع کند.
    عیب مردم محله خوب شد که انجام دادم ها این بود که در مغزشان مرکز بهانه تراشی نداشتند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *